Behang

Er zouden geen mooie momenten zijn
als er geen behang was
om deze aan af te meten.
Geen geluk zonder verdriet.
Geen zwart zonder wit.

Jongen en meisje
ooit en nu
man en vrouw.

Alles krijgt betekenis door een wederhelft.

Behalve de liefde,
de liefde is.

Winterpret

Het kan ochtend zijn of toch nog nacht:
er zijn opeens geen vogels meer
en men forenst nog wel maar
zachtjes, bijna stiekem, schuldbewust.

Wonderlijk dat iets dat zo wit is
uit zoveel grijs kan vallen.
Grijs waarachter de maan fluistert
dat de zon een dagje vrij neemt
en dat zij de macht noch de wil heeft
die leemte zelfs maar deels te vullen.

Er dan is er het ruisend schuiven
van schoolgaand hout en staal,
wit plezier vliegt kwetterend
door de lucht tussen de dekens,
een vermomming van de zon die zo
incognito mijn hart verwarmt.

Zoek

Harde feiten veranderen ongemerkt
in steeds vagere herinneringen,
steeds vaker ook gelogenstraft
door hen voor wie de tijd
nog steeds een keihard feit lijkt.

Alle onderscheid is zoek
tussen feit en fictie,
leugen en herinnering.

Grip op de wereld
is een illusie gebleken;
de werkelijkheid is stemvee,
de fantasie regeert.

Michaël en de draak

Het vuur van de vooruitgang
is gedoofd: afremmen gaat vanzelf,
stilstand volgt bij dit perron.

Aan beide zijden loopt het spoor
van de horizon naar hier.
Begin en eind zijn eender:
de leegte zwelt van beide zijden aan,
beneemt de adem, stopt de tijd.

Dit hier en nu is het begin
maar ook het einde van het niets
als hij uit de sneltrein stapt
die op dit station niet stopt.


(In memoriam Michaël Vincent Reman,
3 augustus 1990 – 19 november 2011)

Gedicht (2)

U leest en wordt misschien getroffen
door de schoonheid van dit dicht
en u vermoedt misschien of kent zelfs
het monnikenwerk dat voor u ligt
van schrijven, schrappen, scheuren, scherpen,
tot het tot hier toe was verricht.

Het viel wel mee eigenlijk, deze keer.

A2

De vroege avond
van een zonnige dag
tussen Utrecht en Amsterdam.
De zon rijdt mee
aan de andere kant
van de flankerende rij bomen,
gaat aan en uit
en vertroebelt het zicht.

Liefde aan zee

Het kustwater kenmerkt zich
naast haar speelse golven
en warme voetenbad
door haar onderstroom
en ondergrond van ribfluweel:
telkens na een paar slagen
toch weer grond onder de voeten
tot de zee opeens
zwemmen of verzuipen is.

Even peilloos diep en helder blauw,
als jouw verraderlijke ogen.