Pas de deux

De zee deint en stort zich sierlijk
op het strand dat donkergeel
begint maar even later stralend wit
verwordt tot duin, dat verder deint
alsof er niets tussen haar
en de zee gelegen heeft.
Helmgras wuift uitbundig,
meeuwen groeten minzaam,
zand danst zwierig met de wind.
Mijn voeten doen een pas de deux -
ooit was ik hier met jou.

Peter van Straaten (Zeurkalender)

Bijna vijftig is ze, schat ik zo.
Mode is wat haar dochter draagt,
het piekhaar vettig op de schouders,
het decolleté te diep en uitgezakt
om nog mannen te verleiden.
Schijt aan alles maar vooral zichzelf.

Ze is vast nog nuchter:
ze bekijkt nauwgezet de grappen,
dag voor dag, zonder zelfs een glimlach.
Driehonderd vijfenzestig dagen
die nog komen gaan
maar zij heeft ze al uit.

Wie of wat is eigenlijk
het inkijkexemplaar?